Saigon en de Cu Chi tunnels

Hallo,

Zondag werd het vorige record van aantal 'hits' op internet verpulverd. Het bedraagt nu 413 !!!

Tri (in roze truitje) komt ons om 8u30 ophalen voor een bezoek aan Saigon.  Hij heeft inmiddels mijn naam ingestudeerd en in plaats van Mr Van is het nu gewoon Jan.  De rest van de namen zal hij tegen morgen leren.  We rijden naar het reunification palace. Hier rolden in 1975 de tanks binnen;  het Zuid-Vietnamese regime werd afgezet en het land herenigd. Het paleis is nu omgevormd tot museum en we zien de presidentiële vertrekken en ook de ondergrondse bunker van waar de Zuid-Vietnamese president zijn land leidde, maar finaal toch werd afgezet. Bij het buitengaan neemt Tri een gezinsfoto.

Dan gaan we naar de Jade pagode. Aan de ingang worden visjes en schildpadden verkocht. Deze kunnen dan worden losgelaten in de vijver voor de pagode. In die vijver zitten ook grotere vissen die de kleintjes wel lusten. Het krioelt van de kleine visjes en wellicht gaat de venter iedere ochtend met zijn schepnet zijn zakjes vullen. Naast de vijver ligt een andere vijver met schildpadden in alle maten. Ook hier kan je een schildpadje dumpen tere ere van de goden...  In de tempel zien we de wachters, maar ook invloeden uit India met een beeld van de godin Vishnu.  De wierook kronkelt door het open dak naar buiten.

Verder naar het oorlogmuseum. Een indrukwekkend museum dat vooral de menselijke kant van het conflict toont en niet zozeer de 'videospelletjes-filmpjes' die ons worden getoond als er ergens in de wereld een conflict is. We zien vreselijke foto's van mishandelde slachtoffers, gevolgen van de chemische wapens die werden gebruikt (o.a. echte misvormde foetussen). We zijn stil als we naar buiten gaan. Tri breng er terug een beetje de sfeer in. Hij neemt terug een gezinsfoto. Smile everybody !

Na het oorlogsmuseum bezoeken we het oude postgebouw; gebouwd door de Fransen. Het gebouw is nog authentiek en ziet eruit als de oude postkantoren van toen we klein waren.

Dan gaan we eten in restaurant 'Le Chateau'. Het eten wordt prachtig gepresenteerd (cfr foto's) en is ook nog heel lekker. Een groot verschil tov de restaurants van de vorige gids. Blijkbaar kunnen zij dat voor een groot stuk bepalen en 'onze' Tri houdt van de mooie dingen des levens en doet echt zijn best om het ons naar onze zin te maken.

We vervolgen onze tocht en gaan naar de wholesale markt. Hier komen de lokale winkeliers hun inkopen doen en alles wordt in het groot verkocht. We zien pakken plastieken sandalen, rugzakken, haarspelden,... van eigenaar veranderen.

We eindigen onze tocht op de grootste particuliere markt van Saigon in hartje centrum. Je kan er alles vinden, meestal nep. T-shirts van 'Mporio Armani' en 'Hard Rock Cafe Vietnam', schoenen van 'Abidas'. Hoe gekker hoe liever. We worden telkens aangesproken : T-shirt mister, buy from me, hello my friend,.... Als ik ze na een tijdje nadoe beginnen ze te lachen en te giechelen. Eentje gaat naar Anton en vraagt hoe oud hij is. 'Twelve' - 'I'm eleven, I want to be your girlfriend' . Tja, op de duur geraak ik ze hier nog allemaal kwijt !

We gaan terug naar het hotel en zorgen voor een verrasssing voor de kids. We zoeken het adres van het Hard Rock Café op, zeggen dat we met een taxi naar een restaurant gaan, maar niet naar welk. Als we aankomen zijn ze dolenthousiast. Voor Willem is het 'bère'. We eten er en pikken een optreden mee van een plaatselijke rockband die covers zingt. Daarna gaan we naar de shop en mogen ze een T-shirt kiezen. Maar... ze hebben er bijna geen, en ze vinden niets naar hun zin. Voor de T-shirts moet je blijkbaar naar de 'nepmarkt' gaan. Rare wereld.

Dan terug met de taxi en tijd voor een dutje.

Vanochtend vroeg opgestaan want Tri komt ons om 7u30 oppikken voor een bezoek aan de beruchte Cu Chi tunnels.(Tri heeft inmiddels al onze namen vanbuiten geleerd en begroet ons elk persoonlijk met onze voornaam) De Vietcong (Charlie voor de Amerikanen) hebben een netwerk van 250 km. tunnels gegraven om aan het oog van de vijand te ontsnappen. Langs deze weg konden ze ook steeds nieuwe versterkingen aanvoeren naar het front; de vijand bestoken en spoorloos verdwijnen.

We kijken eerst naar een propagandafilm uit 1967 en bezoeken dan de plaats. Er is een mangat waarin je je makkelijk kan verstoppen en Kobe en Willem testen dit uit. Dan zien we verschillende valkuilen die in de jungle werden verstopt en waarin menig Amerikaan zijn werelds bestaan eindigde, geholpen door scherpe bamboesperen die in de grond staken of ijzeren pinnen waarop (en waarin) ze werden vastgespiesd. Er staat een tank die op een mijn is gelopen en Tri vindt dit de ideale plaats voor een groepsfoto. Dan komen we aan een schietstand. De 2 oudste mogen eens met een echt geweer echte kogels afvuren. Dan gaan we de tunnels in. Bij de eerste bocht geef ik het al op en maak rechtsomkeer. Het is er benauwd, je moet er gebukt in rondlopen en overal zijn er draaien. De rest houdt het wel vol en na een 5-tal minuten komen ze uit een ander gat uit de grond gekropen.  Respect voor de Vietcong die daar vele jaren van  hun leven hebben in doorgebracht. Vooral als je weet dat de tunnels waarin wij hebben gelopen verbreed en verhoogd werden voor de westerse maten. We proeven nog van de Vietcongkeuken : stukken gekookte tapioca (maniok) en thee. En dan is het lunchtime.

Tri heeft weer een uitstekend restaurant uitgekozen en we zitten op een houten prieel aan de waterkant. Het eten smaakt heerlijk en we zouden er wel de rest van de dag willen blijven om te genieten van het uitzicht en de sfeer.

We keren terug naar Saigon. We vallen allemaal in slaap in de auto en als we wakker worden rijden we alweer door de drukke stad. In de namiddag lopen we nog wat rond in de stad en genieten van de drukte. We hebben zonet ons avondmaal genuttigd op de 14e verdieping van het Palace hotel met een schitterend zicht op Saigon by night - allemaal lichtjes!

Zo, morgen trekken we voor twee dagen de stad uit; we gaan de Mekongdelta bezoeken.

Wordt vervolgd.

Groetjes van de Leielanders !