De Mekongdelta

Hoi,

Tri komt ons ophalen voor de rit naar de delta. Goodmorning miss Hildie, Djan, Kobie, Wiellem ,énton. Ja, ja, hij kent zijn lesje!

We rijden door HCM city en zien vele Saigonners oefeningen doen in het park (Tai Chi, fitness,...) Dan passeren we een kanaal; blijkbaar een open riool want het vuile water van de wereldstad loopt er door. Het ziet inktzwart. Ken je het liedje nog? 'Want de 'Saigon' zwart als inkt,....'

Tri vertelt honderduit over de stad, de vele problemen die er zijn, het lage inkomen, de ouders die het aantal kinderen beperken om hen een goed studietoekomst te kunnen bieden. Het land is in volle ontwikkeling.  En de jongeren beseffen dat ze moeten studeren om een goede toekomst te hebben.  We rijden de stad uit en rijden tussen de rijstvelden richting de Mekong; de rivier die ontspringt in Tibet en door China, Myanmar, Laos, Thailand en zich ten slotte splits in Vietnam in een 'zevenkoppige draak' om dan in zee te lopen.

Tri vraagt regelmatig of we nog happy zijn. Als we niet happy zijn dan moeten we naar de 'happy room' (= toilet)

Het water van de rivier is modderig door het regenseizoen. We stappen op een bootje en bezoeken Cai Be een stadje waarvan de meeste huizen op het water uitgeven. Er is een vlottende markt, de boeren voeren de groenten aan over het water en de handelaars komen de waren  opkopen. Op iedere boot staat een stok met daaraan de waren die verkocht worden : de ananasboot, bloemkoolboot, rapenboot,...

We bezoeken een traditioneel huis van een grootgrondbezitter. Het huis is zeer oud en als we binnenkomen staat er een altaar voor de overleden ouders/grootouders. Elke dag krijgen ze nog eten en drinken. Eén van de overledenen was blijkbaar liefhebber van champagne!  Daarna lopen we door de tuin met vele soorten  tropisch fruit. Terug binnen mogen we er van smullen en er zitten soorten tussen die heerlijk zijn maar nog niet tot in onze Delhaizes & Co zijn doorgedrongen.

Dan bezoeken we een coco candy factory. Ze maken er allerhande snoepjes, van kokosnoten maar ook van ananas, jackfruit,.. We proeven en kopen zodat we er thuis ook nog kunnen van smullen. Er wordt ook rijst gepoft. Net zoals bij popcorn wordt de ongepelde rijst in een grote hete wok gegooid. Deze is gevuld met zwart zand. De rijst poft heel snel, dan gaat deze in een grote zeef om het zand en de pelletjes eruit te zeven. En klaar is kees. Er wordt ook rijstpapier gemaakt, waarmee ze springroll velletjes maken. Eerst wordt er een soort pap gemaakt van rijst, daarna wordt er een vuur gestookt (met de pelletjes van de rijst - er gaat niets verloren!) De rijstpap wordt op een groot vel opengesmeerd; 15 secs gestoomd en het rijstvel is klaar.  We proeven tevens van een alcoholische drank die in een grote fles zit en waarin echte slangen zitten.  Het zou goed zijn als je ziek bent. Het omgekeerde is vermoedelijk ook waar : als je er veel van drinkt, dan word je ziek! Dan vaart de boot verder.

We stoppen aan een restaurant aan het water. We eten er olifantoorvis die we zelf in rijstpapier moeten draaien om er 'springrolls' van te maken. Een ander gerecht is een slaatje van bananaflower. Een heerlijk fris gerecht, licht zurig maar toch bloemig. Ik ben er dol op.

De boot vertrekt voor een anderhalf uur durende tocht over de rivier en de vele zijriviertjes. We komen aan in Can Tho waar we de rest van de dag verblijven. We maken er een wandeling en zoals steeds in Azië komen we een markt tegen. Het wemelt hier van de vis en de markt is dan ook schitterend met vele visstandjes (de vis wordt - om vers te blijven- ter plaatse gedood), kikkers, palingen, reuzegarnalen,... De brommertjes scheuren er al toeterend tussendoor. Zo'n markten zijn werkelijk verslavend, en steeds ontdek je nieuwe dingen.

We vinden eindelijk Moe eens online en kunnen met haar chatten. Leuk! ;-) Dan restauranttijd. We eten in een deel van de markt onder een groot afdak. Het krioelt er van de gekko's en het is leuk om de diertjes te zien jagen op het ongedierte.

We staan vroeg op. Vandaag bezoeken we de drijvende markten van Can Tho. Deze markt is veel groter dan de markt van gisteren. We zien de Vietnamezen handel drijven op hun eigen manier. We leggen met onze boot aan bij een ananasboot en de verkoopster snijdt enkele mooi gerijpte ananassen voor ons. Mmmm.  Er komt een bootje naast onze boot gestoven. Er zitten kinderen in die ons cola willen verkopen. Ik vraag of ze geen bananen hebben en ze toveren enkele mini-exemplaren tevoorschijn.

We vertrekken van de drijvende markt en gaan een noedelfabriekje bezoeken. We varen een inham binnen en leggen aan bij een klein huisje, annex. fabriekje. De vrouw toont ons hoe ze van rijstbladeren noedels maakt. Haar business ligt nu wel stil, want ze kan max. 100 kg maken per dag. Wegens de gestegen voedselprijzen verdient ze daarmee 100.000 Dong; zo'n 3,5 euro. Haar kinderen, die in Saigon wonen, voorzien haar nu in haar levensonderhoud. Ze heeft wel nog enkele kippen en eenden lopen die ze vetmest om te verkopen. We krijgen sterfruit dat in haar tuin groeit en geven haar bij vertrek een fooi voor het bezoek. Misschien moeten ze de speculanten die de voedselprijzen manipuleren toch maar eens aan banden leggen! We maken nog een wandeling langs het water en voor Tri is dat het moment voor een groepsfoto.

We keren terug naar Saigon. Het is een rit van 3 uur. Daarna lopen we nog wat door de stad, doen onze laatste inkopen (o.a. een leuk muziekinstrument gemaakt uit bamboe) en maken onze pakken. Nog een laatste restaurantje en dan : Goodnight Saigon! Morgen vertrekken we naar Cambodja. Tot daar!

groetjes vd Leielanders!