Cambodja - de laatste dagen.

Hallo,

jammer genoeg het laatste verslag op onze blog vanuit Cambodja.

Sophy komt ons om 5 uur oppikken om te genieten van de zonsopgang. We rijden tot op het tempeldomein. De meeste toeristen bewonderen de zonsopgang aan de torens van Angkor Wat, maar Sophy heeft andere plannen. Hij neemt ons mee naar een bergje in de jungle. We lopen met behulp van een zaklamp door de ontwakende jungle. We luisteren naar de nachtgeluiden. Allerlei dieren maken vreemde geluiden. Na een 15 tal minuten komen we aan een tempel. Het begint al een beetje te klaren en we beklimmen de tempel. Het zijn smalle en steile treden. We staan bovenop een plateau en zien de jungle onder ons. Er staan nog een 10 tal andere toeristen. We wachten op het schouwspel. Heel langzaam verdwijnt de nacht en maakt plaats voor dag. De mist hangt in de boomtoppen. En plots is ze daar, traag verschijnt de zon, verstopt zich nog even achter een wolk maar na enkele ogenblikken baadt de jungle in het ochtendlicht. Langzaam trekt de mist op tussen de boomtoppen. Magisch.

We keren terug naar het hotel, het is inmiddels 6u45. Om 8u30 komt Sophy ons terug oppikken. We ontbijten in het hotel. Het vroege ochtenduur past niet echt in Kobe's schema en hij komt maar traag op gang.  We rijden naar één van de verste tempels van het complex, op 30 km van de hoofdtempels. We rijden door het Cambodjaanse platteland. De huizen zijn hier op palen gebouwd. Dat is een oude traditie van toen er nog echte wilde dieren leefden (tijgers, slangen, schorpioenen,...) We zien ook suikerpalm, van deze plant wordt suiker gemaakt. Elke dag wordt er een stukje van de mannelijke vrucht geknipt en opgevangen in een bamboekoker. Bij de palmen staan primitieve ladders, gemaakt van bamboe. Sommige Cambodjanen kunnen echter zonder enige hulp met handen en voeten de hoge bomen beklimmen.

We bezoeken de tempel; heel mooi fijn beeldhouwwerk dat goed bewaard is gebleven. Een slang glijdt over de muren en heeft een hagedis in het vizier. Als ze ons ziet maakt ze zich uit de voeten(?).  Bij één van de toegangspoorten speelt er een plaatselijke muziekgroep. Het zijn allemaal slachtoffers van landmijnen. Als je pech hebt, en je loopt op zo'n onding, dan voorziet de staat in niets voor die arme stakkers en zijn ze tot bedelen veroordeeld. Ze verkopen CD's van hun groepje en ik koop er eentje. De landmijnen die hier werden gelegd waren niet bestemd om mensen te doden; enkel te verwonden. Als een soldaat op een mijn liep, dan werd hij door 2 andere soldaten afgevoerd en zo waren er 3 soldaten minder op het slagveld... In de toeristische gebieden zijn de mijnen opgeruimd, maar op sommige andere plaatsen liggen er nog.  Bij het verlaten van het tempelcomplex zien we een meisje wiens gezicht afschuwelijk verminkt is.  Ook dit is de 21e eeuw!

We rijden terug en stoppen bij een suikerpalmkraampje. Sophy legt ons uit hoe de suiker wordt gewonnen en we kunnen een soort klontjes kopen. No chemicals! We nemen 6 pakjes mee (mooie met de hand geplooide zakjes gemaakt van palmbladeren; alles wordt hier gebruikt).  We kopen ook enkele schaaltjes uit palmhout.

Verder naar de tempel waar we de eerste dag werden uitgeregend. Na het bezoek rijden we naar de jungletempel. Deze tempel werd nog niet echt gerestaureerd en ligt erbij zoals ze hem gevonden hebben. Grote, eeuwenoude bomen staan op de tempelmuren. De wortels lopen over en tussen de stenen. Het doet ons denken aan de Disneyfilm jungle book uit onze jeugdjaren. Alleen King Louie, de apenkoning, ontbreekt.  Sommige delen van de tempel zijn volledig ingestort, over de terrassen zijn hele plateaus wortels gegroeid. Indrukwekkend.  Na dit bezoek vraagt Sophy of we nog iets willen doen en uiteraard willen we meer van dat fraais zien. Hij vraagt aan de driver of hij het nog ziet zitten en we rijden naar een verder afgelegen kleine tempel. Zeer klein, buitengewoon goed bewaard. De toegangspoort ligt volledig onder de boomwortels maar de rest is gerestaureerd.

We keren terug naar het hotel voor de grote bagagepak.  Daarna gaan we naar het centrum. Dat is het teken voor Boeddha om op zijn dagelijkse knopje te drukken. We schuilen in een gezellige bar en genieten van een cocktail. Als onze cocktail op is, heeft Boeddha er genoeg van. We gaan terug naar de 'vismassage' en laten de visjes aan onze voeten knabbelen. Als we vragen welke visjes het zijn dan antwoorden ze met 'tilapia'. Kobe direct 'er zitten tilapiafilets aan mijn voeten te fretten!' .  Dergelijke vissen kan je bij ons overal kopen. Nu we weten hoe deze diertjes aan de kost komen gaan we er toch twee keer over nadenken om er nog eentje te verorberen!  Dan nog een gezellig restaurantje en we  keren met de toektoek terug naar het hotel.

Onze laatste dag. Sophy komt ons om 8 uur oppikken. We rijden naar een crocodilefarm en bekijken de dieren. Ze zien er vervaarlijk uit. Vroeger was dit big business, maar nu worden er zoveel van gekweekt dat de prijzen zijn ineengestort.  Dan rijden we naar een floating village op de big lake. We schepen in op een houten bootje en varen uit. We zijn nog geen 10 minuten aan het varen of een zoetwaterpiraat vliegt aan hoge snelheid met zijn boot langs de onze. Vooral Kobe en ik zijn het slachtoffer en krijgen de volle laag bruinachtig modderwater over ons heen. Het doet me denken aan de Amerikaanse pretparken : 'you will get wet, you may be soaked'. Alleen : daar ben je op voorhand verwittigd. Gelukkig droogt de zon snel onze kleren en we stoppen in het stadje. Het ligt aan 'the big lake', en het is inderdaad groot. Als je heel goed kijkt kan je de overkant zien.  Het stadje ligt tussen bomen, maar op het hoogtepunt van het regenseizoen zijn alle bomen overspoeld.  We keren (gelukkig met droge kleren) terug naar de auto.  We bezoeken langs de weg nog een lotusfarm. De mooie bloemen staan hier in overvloed. Sophy laat ons van de vruchten proeven; ze smaken een beetje als zoete verse erwtjes. Dan keren we terug naar de stad, lopen nog wat op de markt en gaan dan eten. Nu zijn we teruggekeerd naar het hotel; de kids verfrissen zich nog een laatste keer in het zwembad en ik sluit de blog van een super geslaagde reis af. Een dikke merci voor de vele reacties, en nog een dikkere merci aan de mensen van Penta Reizen uit Izegem die deze reis zo mooi hebben in mekaar gestoken.

Nog een laatste groet van de Leielanders en tot in België !!!

Jan , Hilde, Kobe, Willem en Anton